سالروز وفات حضرت خدیجةالکبری(علیهاالسلام)

          در سال دهم بعثت دو حادثه دردناك و جانسوز بر پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله وارد گشت، چنان كه در تاريخ آمده است: «وَردَ عَلَي رَسولِ الله أمْران شديدانِ عَظيمانِ وَجَزَعَ جَزَعاً شديداً؛ دو امر بزرگ وسخت بر پيامبر وارد شد به گونه اي كه فرياد و ناله شديد حضرت بلند شد.» آن دو امر يكي رحلت جانسوز ابوطالب بود که در 26 رجب سال دهم بعثت و يا هفتم رمضان، همان سال واقع شد، و ديگري وفات يار فداكار آن حضرت، خديجه كبري بود كه در دهم رمضان همان سال اتفاق افتاد.

      پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله خديجه را با دستان خويش در محلّي به نام «حجون» (قبرستان ابوطاب فعلي) دفن نمود. او به قدري از اين دو حادثه غمناك بود كه از خانه كمتر بيرون مي آمد و در واقع خانه نشين شده بود و به همين جهت آن سال را، «عامُ الحُزْن» و سال غصّه و غم نامگذاري نمود.(منتهي الامال، شيخ عباس قمي، كتابفروشي اسلاميه، چاپ افست، ج1، ص36)

      حضرت علي عليه السلام در رثاي آن دو بزرگوار چنين فرمود: «اي چشمان من! آفرين بر شما! بر آن دو رفته اي كه ديگر مانندشان را نمي بينند؛ بر بزرگ بطحاء و بر بانوي بانوان؛ آن نخستين كسي (از زنان) كه نماز گذارد، بر آن زن پيراسته و خجسته اي كه خداوند او را پاك داشت و برتري اش داد، اشك بريزيد. مرگ اين دو، روز را بر من تاريك ساخته و از اين پس، شبها را در اندوه و سوگ آن دو سر مي کنم. آن دو در برابر ستمکاران به دين، آيين محمد را ياري كردند و پاس پيمان خويش داشتند (ديوان امام علي، قطب الدين حسن بيهقي نيشابوري، ص360.)